احمدرضا حائری روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر که در زندان با #سامان_یاسین رپر و هنرمند زندانی محکوم به اعدام، مدتی هم بند بوده است؛ روایتی تکان دهنده از روش جمهوری اسلامی برای شکنجه روحی و روانی او را از قول خود سامان یاسین نقل می‌کند.
براساس این روایت، آذر ۱۴۰۱ زمانی که سامان یاسین در بند عمومی ۲۴۰ زندان اوین بوده، یک شب حدود ساعت سه به دنبالش آمدند و با پابند و چشم‌بند او را سوار یک خودرو کردند.
به او گفتند که قرار است حکمش اجرا شود و خودکار و کاغذی به دستش دادند تا اگر وصیتی دارد بنویسد.
بعد از آن‌که آقای یاسین روی سکو قرار گرفت، یکی از ماموران خطاب به دیگری گفت: «جوان است، گناه دارد، سعی کن طناب را کج بیندازی که موقع افتادن درجا گردنش بشکند و خیلی زجر نکشد.»
آقای یاسین گفته است که بعد سوزش طنابی را دور گردنم حس کردم. او گفت که هرلحظه منتظر بود زیر پایش خالی شود که صدای زنگ تلفن همراهی را شنید و صدای همان مامور که می‌گفت: «پس فعلا دست نگه داریم؟ یک فرصت دیگر به او دادید که همکاری کند؟»
پس از آن طناب را از دور گردنش باز کردند و به زندان بازگرداندند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر