اگر ماموران جمهوری اسلامی عاطفه نعامی را نمی‌کشتند، او امروز می‌توانست باز برقصد، شادی کند و زیبایی بیافریند. دختری ۳۷ ساله، مبارز در راه آزادی.
روز ۳۰ آبان ۱۴۰۱، در اعتراضات کرج بازداشت شد و براثر شکنجه جان باخت، اما پیکر عاطفه را به آپارتمانش بردند و با گذاشتن شیلنگ گاز در دهانش و صحنه‌سازی، علت مرگ را خودکشی اعلام کردند.
عاطفه نعامی دانش‌آموخته رشته معماری از دانشگاه اهواز، در آپارتمانی در کرج ساکن بود، نامزد کرده بود و سرشار از عشق و هزاران امید و آرزوی برای فرداهایی بهتر بود..
با شروع خیزش انقلابی ۱۴۰۱، شعله‌های امید در دلش درخشید، به خیابان‌ها می‌رفت تا در کنار مردم باشد، شب‌ها از بالکن خانه‌اش شعار زن_زندگی_آزادی، سر می‌داد.
تا اینکه روز ۳۰ آبان در کرج، ربوده و به شدت شکنجه شد و زیر شکنجه جان سپرد، نیروهای حکومتی برای بافتن سناریویی دروغین، پیکر عاطفه را به آپارتمانش آوردند، از پتوهای خانه به دورش پیچیدند، او را در بالکن خانه با شیلنگ گاز آبگرمکن در دهانش رها کردند.
پنج روز بی‌خبری، خواهر عاطفه در تهران را نگران کرد، پسرش را به کرج فرستاد تا همراه نامزدش به خانه عاطفه بروند، آن‌ها بر روی در با کاغذی مواجه شدند که بر روی آن نوشته شده بود: «خطر نشت گاز و انفجار»
ماموران امنیتی تلاش کردند مرگ او را خودکشی جلوه دهند، آخر چگونه می‌شود کسی در بالکن خانه‌اش شلینگ گاز را به دهانش وصل کند؟ بدنش پر از آثار شکنجه باشد.
در را که باز کردند، با پیکر بوگرفته و فساد نعشی پیکرش مواجه شدند، خانواده عاطفه اگر چه توسط نهادهای امنیتی تهدید شدند تا سکوت کنند، اما خانواده او به صراحت هرگونه خودکشی او را تکذیب کردند.
خواهر در جواب خانواده که به اعتراضات می‌رود، مراقب خودش باشد، گفته بود: «خون من از دیگران رنگین تر نیست»
#عاطفه_نعامی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #نه_به_جمهوری_اسلامی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر