سالگرد ربوده‌شدن ابراهیم زال‌زاده؛
قربانی افشای حقیقت و عدالت‌جویی
«اگر رژیم نتواند از نتاریخ درس بگیرد و منطبق با خواست‌های مردم حرکت نکند سرنگون خواهد شد.»
۵ اسفندماه سال ۱۳۷۵ ابراهیم زال‌زاده، مدیر موسسه نشر ابتکار و بامداد ناپدید شد.
برخی دلایل قتل زال‌زاده را انتشار آخرین مقاله او در نشریه‌ی «معیار» که با مدیر مسئولی خودش منتشر شد می‌دانند که بعد از چند شماره توقیف شد.
او همچنین یکی از کسانی بود که در مورد سینما رکس آبادان گزارش تهیه کرد و آن را کار روحانیان دانست.
ستار لقایی، روزنامه‌نگار که در آن دوره با زال‌زاده همکار بود ماجرا چنین تعریف میکند:
«خبر اول روزنامه، مربوط به آتش‌سوزی سینما رکس بود و من از یکی از همکارانم خواسته بودم که به همراه عکاس، به منظور تهیه‌ی گزارشی از ماجرای آتش‌سوزی، شبانه به آبادان بروند. ما نمی‌دانستیم چه اتفاقی افتاده است و چرا سینما آتش گرفته است؟ مقامات دولتی هنوز در این مورد اظهار نظری نکرده بودند، ولی ده‌ها ناشناس به دفتر روزنامه، به قسمت خبری تلفن زده بودند و گفته بودند که «سینما رکس، یک فیلم سانسور نشده، نمایش می‌داده است و ساواک سینما را آتش زده است.»
زال‌زاده معتقد بود که پشت‌پرده فاجعه‌ی سینما رکس، اهداف سیاسی نهفته است و اظهار آمادگی کرد که به جای همکار من به آبادان برود. و همان شبانه، به همرا عکاس راهی آبادان شدند. ساعت ۲ بعد از ظهر تلفن زد و نخستین گزارشش را برای دستیار من، دیکته کرد. تمام شب رانندگی کرده بود و نخوابیده بود. و سخت عصبانی بود. عکاس روزنامه به من گفت، زال‌زاده بعد از دیدن سالن سوخته سینما، چند بار استفراغ کرده است. موقعی هم که گزارش را دیکته می‌کرد، چند بار بر سر همکارم، جیغ زد. او روز بعد به تهران باز گشت. روحیه‌اش بسیار بد بود. از چند نفر اسم می‌برد که در آتش‌سوزی سینما دخالت داشته‌اند. شخصی به نام حسین تکبعلی‌زاده، آیت‌الله جمی و رشیدیان. او به صراحت به من گفت که آتش‌سوزی کار روحانیون بوده است.
آن روزها کمتر کسی بود که نظر زال‌زاده را بپذیرد و من هم جزو آن‌ها بودم. مگر می‌شد قبول کرد که مردان خدا، یا به ظاهر مردان خدا، ۴۰۰ بی‌گناه را به خاطر مسایل سیاسی، در سالن سینما آتش بزنند و جزغاله کنند.»
درباره او بخوانید:
#ابراهیم_زال_زاده
#نه_به_جمهوری_اسلامی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر