سالگرد کشته‌شدن محمد آریان خوش‌گوار؛
او نوجوان ۱۷ سالۀ سنندجی بود که آبان سال ۱۴۰۱ بر اثر ضربه‌های سخت و متعددی که مأموران در جریان اعتراضات «زن زندگی آزادی» به سرش وارد کردند، به کما رفت و چهار ماه بعد جان باخت.
آریان دانش‌آموز سال سوم دبیرستان در رشته تأسیسات مدرسه نمونه دولتی «شهریار نمکی» سنندج بود که علاوه بر تحصیل، در یک کارگاه کابینت‌سازی هم کار می‌کرد و گاهی اوقات هم در مغازه نان فانتزی کمک‌حال پدر بود.
یکی از نزدیکان آریان به‌نقل از شاهدان عینی ماجرا را برای رادیو فردا چنین تعریف کرده است: «پسر نوجوانی که سرش به گوشی موبایلش گرم بود (آریان) وارد کوچه شد که ناگهان تعداد زیادی از نیروهای امنیتی موتور‌سوار به او حمله کردند. محلی که مورد حمله نیروهای حکومتی قرار گرفت تنها دو کوچه بالاتر از مغازۀ پدر آریان در حاجی‌آباد بود.
بسیاری از همسایه‌ها شاهد حملۀ این افراد به آریان بودند و حتی یکی از آن‌ها از لحظۀ حمله و ضرب‌وشتم وی فیلمبرداری کرده بود که بعدها در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد.
به‌گفتۀ یکی از نزدیکان آریان خوش‌گوار، «نیروهای امنیتی آریان ۱۷ ساله را با چاقو، قمه و باتون مورد حمله قرار دادند. توحش آن‌ها در زدن این نوجوان بی‌دفاع به حدی بود که کسی جرئت نداشت به کمکش برود. آن‌قدر او را زدند که جای سالم در بدنش باقی نمانده بود».
زمانی که مأموران حکومتی آریان را رها کردند، یکی از همسایه‌ها بدن نیمه‌جان این نوجوان را به داخل خانه خود می‌برد.
نیروهای امنیتی موبایل آریان را با خود برده بودند اما او هنوز هوشیار بود و موفق می‌شود شماره دایی خود را به همسایه‌ها بدهد. همسایه‌ها با دایی آریان تماس می‌گیرند. دایی آریان خودش را می‌رساند و خواهرزاده‌اش را به بیمارستان کوثر می‌برد.
به‌گفتۀ یکی از نزدیکان خانوادۀ خوش‌گوار، زمانی که مادر آریان به بیمارستان رسید، پسرش هنوز هوشیار بود. کمی با مادرش صحبت کرد و حتی ماجرای حملۀ مأموران به خود را برای مادر تعریف کرد.
کمی پس از دیدار کوتاه پسر با مادر، آریان تشنج کرد و بیهوش شد. به‌گفتۀ فرد نزدیک به خانواده، ضربات سختی که به سرِ آریان زده بودند، باعث آسیب مغزی او شده بود و به کما رفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر